IKA-APAT NA LINGGO SA KUWARESMA K
SARIWANG ARAL, LUMANG KUWENTO
Ano pa ba ang matututunan sa kuwento ng alibughang anak? Maliban siguro, ang iwasang maging tulad niya. Minsan akala natin, alam na natin lahat tungkol sa kuwento. Basta huwag lang tayong maging alibugha sa ating mga magulang at lalo na sa Diyos.
Pero alam ninyo ba na may nakatagong pag-asa sa kuwentong ito tungkol sa karanasan ng awa ng Diyos?
Modelo ng masamang ugali ang anak na ito – kinuha ang mana, iniwan ang pamilya, namuhay nang maluho, nilustay ang kayamanan, at ngayon, lugmok sa kahirapan.
Nakakagulat lang, nang mawala ang lahat, gumawa ang anak ng isang napakahalaga at napakatapang na desisyon – babalik siya sa Ama. Mahirap yata iyon. Nakakahiya yata iyon. Pero tatahakin niya ang daan pabalik sa pinanggalingan.
May naghihintay ba sa kanya doon? Siguro konting pagkain, isang mahihigan sa gabi. Pero paano mo tititigan muli ang mata ng Ama habang nakikinig sa kanyang pangaral? Paano mo haharapin ang kuya mo? At pagtatawanan ka kaya ng mga alipin ninyo sa bahay at sa bukid?
Tila may kakaibang inspirasyong natanggap ang bata. Tumayo siya, at dali-daling naglakad pauwi, hindi alintana ang takot o kahihiyan. Naging mababang-loob siya na hingin ang awa ng Ama. Wala na siyang kayabangan. Sa puso niya, may malaking sugal na gagawin: magtitiwala siyang hindi siya itataboy ng Ama. Maiintindihan siya ng Ama tulad ng dati.
At nangyari nga ito. Sa halip na galit, niyakap siya. Sa halip na sermon, tinanggap siya. Sa halip na kahihiyan, binigyan siya ng karangalan.
Kapag nawala tayo sa biyaya ng Diyos, ang dali na maligaw ng landas. Tutuksuhin tayo ng kayabangan natin na huwag nang bumalik pa. Tutuksuhin tayo ng takot na magpakalayo-layo na lamang.
Subalit ang biyaya ng Diyos ang nagsasabi sa atin na magsisi, humingi ng tawad, magmakaawa, at maranasan ang walang kapantay na pag-ibig ng Diyos. Ngayong Kuwaresma, tulad ng alibughang anak, magtiwala muli tayo na mauunawaan tayo ng Diyos.