IKA-24 NA LINGGO SA KARANIWANG PANAHON B
SA PAMAMAGITAN NITONG KRUS
Pagsapit ng gabi sa Seoul, South Korea isa-isa nang nagsisindi ang mga de-kuryenteng ilaw na krus sa tuktok ng maraming Protestanteng simbahan doon; kaya tinatawag ang lugar na ito na “lungsod ng isanlibong simbahan.” Sa simula sinalubong ng pagkamangha ng mga tao ang tanawing ito subalit paglipas ng panahon inireklamo na ito bilang sanhi daw ng polusyon ng kapaligiran doon. Para sa iba, ang krus ay kalugod-lugod na tanda, at sa iba naman isa itong masamang banta.
Sa ebanghelyo ngayon, inaakay ng Panginoong Hesus ang mga alagad sa paglago mula sa pagkakilala sa kanya (“Ikaw ang Kristo”), tungo sa pagkabatid ng kanyang pagpapakasakit at luwalhati, at hanggang humantong sa pagtanggap ng itinakda niyang kundisyon sa pagsunod sa kanya sa pamamagitan ng araw-araw na pagpapasan ng sarili nilang krus. Maraming Katoliko at Ortodox ang mahilig gumawa ng Tanda ng Krus sa kanilang katawan habang nagdarasal samantalang sa katotohanan ay nais iwaglit ang misteryo ng krus ng kanilang buhay.
Sa mundo ngayon na ang mahalaga ay pagiging buo, maayos, at malusog, nakatuon ang ating pagnanasa sa pagkakamit ng kalusugan, kayamanan, kaligayahan at kaganapan ng buhay. Nais nating tanggapin at lasapin ang mga masaganang biyayang pangako ng Diyos sa mga naghahanap nito. Pero nakakalimutan o nilalaktawan natin ang bahagi ng pangako ng Panginoon na ang landas tungo sa luwalhati at tagumpay ay dapat munang dumaan sa landas ng hilahil, pawis at luha. Ang krus ay hindi isa sa pagpipilian sa buhay; ito ay tiyak na kaganapan para sa lahat.
Ang pagdurusa ay dumadapo sa ating lahat. Maraming pang-araw araw na aberya sa bahay at trabaho. Nagiging maalon ang mga pakikipag-ugnayan. Nagkakasakit ang katawan. Nawawasak ng karahasan ang mga pamilya at pamayanan. Kaydaming nabubulid sa kawalang pag-asa at kawalang kahulugan dahil sa depresyon. Bagamat walang may gusto ng alinman sa mga bagay na ito, kapag dumarating at nagaganap na ito sa ating buhay, ang payo ng Panginoon ay sundan ang landas niyang tinahak tungo sa tagumpay at kaluwalhatian – at iyan ay sa pagpapasan ng krus na may lakas ng loob at tiwala.
Mananatiling misteryo ang krus sa marami sa atin, pero isang katotohanan na sa pagpapasan ng krus, hindi tayo pababayaan ng Panginoon at sa halip ay babantayan niya tayo, sasamahan tayo, sasaluhan tayo at palalakasin tayo. Hindi tinatanggal ng isang mabuting magulang ang mga hadlang sa buhay ng anak subalit inaalalayan niya ito na malampasan ang lahat. Ganoon din ang Diyos. Niyakap ni Hesus ang krus upang ipakita ang paraan para mabuhay sa isang masalimuot na mundo at upang iligtas tayo sa pamamagitan ng pagsuong sa lahat ng pait na dinaranas natin bilang mga tao.
Sa susunod na paga-antanda mo ng krus sa iyong ulo, dibdib at balikat, alalahanin nating itaas sa Panginoon ang mga pagsubok na dinaranas natin ngayon. Habang lakas-loob nating hinaharap ang mga ito, buong kababaang-loob nating hilingin na samahan at sabayan niya tayo bawat hakbang. Hilingin natin ang kanyang pag-alalay upang maging malakas tayo at matatag na malampasan ang mga suliranin sa kapangyarihan ng pananampalataya at pag-asa sa kanya.
–>