Paano ba naman, usap-usapan ang kanilang mga pagkukulang at kasalanan. 

At di ba nag-utos pa ang pangulo ng bansa natin ng pag-atake, pananakit at maging pagpatay sa mga pastol ng pananampalataya. 

At totoong maraming iba pang banta at tunay na panliligalig sa buhay ng mga lingkod ng simbahan ngayon.

“Malaki ang aanihin at kakaunti ang manggagawa.” 

Napakaraming dapat gampanan sa pagpapahayag ng Salita ng Diyos.

Gutom sa katotohanan at uhaw sa gabay at inspirasyon ang mga tao kahit saan man.

Subalit ang anumang kahinaan at kasalanan ng mga naglilingkod ay hindi nag-aalis ng pangangailangan para sa mas marami pang manggagawa o lingkod ng pamayanang Kristiyano.

Kailangan pa rin ng Panginoon ang mga lalaki at babae na makakatuwang niya sa pagliligtas, 
para sa kalayaan ng kaluluwa at sa pag-unlad ng bawat situwasyon ng tao.

Ang paglilingkod sa Panginoon ay hindi career, hindi para kumita, o magpayaman (alam kaya ng maraming lingkod iyan?). 

Ang paglilingkod ay kaloob ng Panginoon. 

Siya ang tumatawag at nagsusugo. 

Kaya kailangan nating magdasal na magpadala siya sa atin ng mga mabubuti at banal na lingkod.

Habang ipinagdarasal sila, lalo silang nagiging seryoso sa pananagutan nila na magtalaga ng sarili at maglaan ng puso.

Dito kahanga-hanga ang mga ordinaryong Katoliko. 

Kahit minsan ay nasasaktan sila ng kanilang mga pinuno, mahal pa rin nila ang kanilang mga pastol ng pananampalataya.

Sana lang, suklian din ang kanilang pagmamahal ng tunay na serbisyo at dedikasyon.

Hindi tayo mga tagapanood lamang sa tabi kundi may gampanin din tayo. 

Hindi tayo taga-tanggap lamang ng mabuting balita kundi mga aktibong kalahok ayon sa kanya-kanyang antas ng ating buhay. 

May-asawa man, single, balo, kabataan, katandaan, propesyunal, estudyante, pari o madre – lahat ay dapat tuwang na magtaguyod ng Salita ng Diyos sa mundong ito.

Pero ipagdasal natin na tayo din ay maging mga manggagawa din sa anihan ni Hesus, mga pastol at lingkod sa anumang lugar at situwasyon tayo isinusugo ng Panginoon ngayon.